Luckily bad days gone

Аз болж шинэ өглөө эхлэн, нар манддаг.

Ямар гээчийн өдрүүд өнгөрөв дөө хөө.

Эхний өдөр хулгай дээрэмд өртөөд хошуу амаа унжуулаад (эрх байсан юм аа тэгээд юу гэж?)... Хачин муухай өдөр байна гээд л. Ээж тэнд сэржим өргөөд л, одоо зүгээр гэж тайвшруулав. Би ч сурсан зангаараа “Гарах ёстой юм гардагаараа гарлаа. Том зүйлийн эхлэл барцадаа гаргаж байгаа юм байлгүй” гээд л том том дуугараад л өнгөрөв.

Хоёр дах өдөр. Хошуу амны унжсан байдал хальт гарсан бололтой өглөө ажил руугаа явах замдаа тархи толгойгоо хөдөлгөөд... Ямар гээчийн сонирхолтой гүйцэтгэл гэж тийм байдаг байнаа. Хаалга нь өндөр боловч тааз нь хаалганаасаа намхан. Төсөөлдөө, сонин байгаа биз? Тааз хаалганы өндөрөөс өндөр байх ёстой гэсэн бодол автоматаар суулгагдсан байна шд. Тэгээд тасссссссс.... Аймаар өвдсөн. Толгой тархи хөдөлсөн. Би дахиад эрхэлж хошуу амаа унжуулсан.

Ажил дээр ирсэн. Хар кофе уусан. Тайвширсан. Тэгсэн энэ сахилгагүй Зараа ах ... Ээ энэ Зараа ахуу нээрээ. Уурлуулаад, гомдоогоод, уушиг зүрх савсайлгаад... Бүүр уйлуулсан. Үнэхээр муухай өдөр байнаа гээл... Тэгээд харих санаатай явж байснаа гэртээ шууд ингээд оччихмооргүй санагдаад нэг газар ороод суулаа. Ганцаараа .... анх удаагаа ... сонин юм билээ. Тэгээд лааг хүмүүжилтэй хүүхэд чинь alcohol хэрэглэхгүй шдээ (ааа үнэн үү хэхэ). Expresso, хар шоколаттай идээд л... Тайвширч байх шиг л байна. Тэгсэн утсанд message ирж байна. Сайн найзын өвөө бурхан болжээ. Өө зааз, нэг хатуухан юм уухгүй бол болохгүйм байна гээд дуртай коктайлаа захиалсан “байхгүй” гэнээ. За тэгүүл Bailey’s гээд л уугаад суулаа. За тэгсэн бялуурч бариад баларлаа шүү. Тэгээд гэрийн зүг жолоо залаад унтахаар хэвтэлээ. Шууд нойр хүрээд нам шүү.

Утас дуугарав. Шөнийн 2 цагт.

Би - Байна уу?

Нэг эмэгтэй – Байна. Тэр мөн үү?

Би – Тийм байна

Нөгөө эмэгтэй – Баянзүрх дүүргийн цагдаагийн газраас ярьж байна. (ээ бурхаан, би юу ч хийгээгүй шдээ гээл бодогджийлаа шд) Танай найз тэр эрүүлжүүлэхэд саатуулагдаад байна. Ирж аваач гэнээ.

Хэхэ, шоудаж яваад л баригдаж дээ гэж бодоол муу ганц 10 жилийн минь эрэгтэй найз. Би ер нь уртаашаа өргөөшөө хорвоо дэлхий дээр 4хон л сайн эрэгтэй найзтай хүн. Тэрний нэг нь мань хүн. Би тэгээд л муу найзыгаа гээд л бослоо.

Ээж – Хаачих нь вэ? Хэн юм? Харанхуй шөнө....

Би – Найз Госпиталд байна гэнээ

Ээж – Ээ зайлуул, хордолго өгөө юу за за дараа ирэхээр чинь ярья ...

За очлоо. Пээшшшш.... Архи мархи бол сэнххххх гээл үнэртжийнаа. Тэр эрүүлжүүлэх гэдэг газар чинь нээрээ.... Цагдаа нар нь том дуутай, нахалны гэж жигтэйхэн. “Хөөе чи хаачих нь уу” гээд л. Би тайлбарлаваа хөө, сая надруу залгаад бла бла бла... Аан за хэн бэ? Хэнийг авах гэж байна? Тэрээ гээд л хэлэв. Өө тэр нөхөр согтуугаар хүн зодсон, тэр нь гомдолтой гэсэн. Дээр байцаагчтай уулз... Байцаагчтай уулзав, хараад нас залуу юм байна сайхан томроод авий л гэж бодсон байх тэр нөхөр. Том том дуугараад л маргааш өглөө ир гэвээ. ЯМАР ГЭЭЧИЙН ӨДӨР ВЭ ЭНЭ ЧИНЬ....

Гурав дах өдөр. Бүтэн өдөржин цагдаагын газар дээр. Нөгөө цагдаа нар нь том том юм яриад л айлгаад л. Би ч сандраад л... За тэгээд хахууль махуулиар асуудлыг сайхан шийдэв. Хэхэ, үзээгүйгээ л үзэв дээ нээрээ.

Эрхэлмээр байна. Хэн нэгэн хүнд сайхан хошуу амаа унжуулж байгаад эрхэлмээр байна. Даанч тийм хүн алга. Аав нээрээ сайхан муу занд сургасан шүү намайг. Би чинь одоо эрх хүн шд. Тэгээд эрхэлмээр байна шдээ. Ээж том болсон гээд тоохгүй, ах нартаа эрхэлж сураагүй хүн. Найзуудын нүд нь орой дээр нь гарна биддээ? Одоо тэгээд өөрөө өөртөө л эрхэлдэг байх даа. Шал мангарийн